Hoe gaat mijn baby beter slapen?
Van een roze wolk was eerst geen sprake
Laura (32) is moeder van haar dochtertje Bowie (12 weken) en vertelt over onder andere de eerste nachten in het ziekenhuis na de bevalling, haar eigen ervaringen rondom het slapen, ongewenst advies en ouderwets advies over het slapen.
Oké slapen… Een onderwerp waar ik me gek op heb gegoogled! Zoektermen als: “mijn baby slaapt onrustig” of “mijn baby doet hazenslaapjes overdag’’ of “ritme baby 2 maanden”. Ik volg verschillende slaapcoaches op Instagram uit Nederland maar ook uit Amerika. Je kan je gek zoeken! Overal komt wat anders uit. Andere meningen, andere ideeën. Gek word je ervan! Om nog maar niet te spreken over alle forums en ervaringen van andere ouders die ik heb zitten doorspitten!
Moeizame start
De problemen rondom het slapen begonnen voor mij al direct na mijn bevalling. Onze dochter Bowie is geboren na 3 volle dagen inleiden in het ziekenhuis: 2 dagen tabletjes, wee-opwekkers, weeënstorm, ruggenprik noem het maar op! Uiteindelijk is Bowie met een spoedkeizersnede ter wereld gekomen. Ze zat muurvast en ze hebben mij verder open moeten maken om haar eruit te kunnen krijgen. Je snapt het al: ik was kapot! Net als de meeste vrouwen na een bevalling. De eerste nachten in het ziekenhuis kon ik niet slapen. Ik zat nog vol adrenaline en probeerde te verwerken wat er allemaal was gebeurd. Daar had ik eigenlijk helemaal geen ruimte voor, want hallo, ik had net een baby! Ik was mega gefocust op haar. Elke kik die ze gaf, was ik alert op. Hetzelfde geldt voor mijn partner, Arnoud. Wij sliepen niet en zij ook niet. Met pijn in mijn hart hebben de verpleegkundigen haar meegenomen zodat wij konden slapen. En wat bleek: zij sliep ook! Daarnaast merkten we dat het ziekenhuis erg gefocust was op het geven van borstvoeding. Ik ben anderhalve liter bloed verloren en de borstvoeding kwam absoluut niet op gang. Van bijvoeden was helaas de eerste dag en nacht geen sprake. Ik had een grote baby bij geboorte en de meid had honger! Ook dat helpt niet met het slapen, maar wat weet je nou als nieuwe ouder. Je vertrouwt blind op de zorgverleners. Uiteindelijk heeft ze een aantal flesjes gekregen, gelukkig!
Ouderwets advies
Toen de kraamzorg thuis ophield, nam het consultatiebureau het over. Allereerst: het consultatiebureau geeft echt goede adviezen. Maar over het slapen denken ze echter naar mijn mening erg ouderwets. ‘s Nachts sliep ze in haar eigen wieg. We namen haar slapend mee naar boven en ze sliep van voeding naar voeding. Top! Het advies was echter wel om haar vanaf 19:00 uur op bed te leggen en als ze niet in slaap viel haar te laten huilen. 5 minuten! Ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen en heb dat dus ook niet gedaan. Ik heb haar op mijn eigen manier in slaap gewiegd en weggelegd, erbij gebleven tot ze sliep. Avonden heeft het gekost, maar nu doet ze dat supergoed!
Overdag was echter een ander verhaal. Bowie sliep bij mij, haar vader of in de box. Ook hierover kregen wij het advies om haar in haar eigen bed te leggen en te laten huilen. Dit advies kregen we toen Bowie nog maar 4/5 weken was. Sorry maar ik doe het niet. Ik vind het ouderwets en ik geloof niet dat ik een blijere baby krijg van haar te laten huilen.
Sprongetje voorwaarts
Aan de andere kant legde ik wel druk op mezelf. Mijn missie was: als ik weer ga werken MOET er ritme in zitten. Die druk voelde zij ongetwijfeld ook. Ik deelde dit wel eens voorzichtig met andere moeders en iedereen reageerde als volgt: “Joh, komt wel! Probeer het in haar wieg en lukt het niet neem je haar bij je. Als ze maar slaapt!” Wederom bleef het consultatiebureau adviseren haar te laten huilen. Eerlijk gezegd meld ik nu bij hen dat het prima gaat en doe ik mijn eigen ding wat betreft slapen. Ik probeer het elk slaapje in haar eigen wieg die overigens bij ons op de slaapkamer staat. Soms slaapt ze een half uur en lukt het niet meer in slaap te komen. Dan pak ik haar en leg ik haar bij me. Ze slaapt dan zo 2/3 uur.
Eindelijk ritme
Nu is Bowie 12 weken en begint het ritme qua slapen te komen. Ik merk goed op dat ze ongeveer 1,5 uur na haar voedingen wil slapen. Dan verschoon ik boven haar luier, zet ik een muziekje aan, wieg ik haar tot ze bijna slaapt en leg ik haar weg. Soms lukt het, soms niet. Op de opvang kan ze zelf in slaap vallen. Ook niet altijd lang, maar ze leert het.
Acceptatie
Ik heb het losgelaten, geaccepteerd en beseft dat het ritme wel komt. Ik heb mooie artikelen gelezen over het feit dat laten huilen echt niet werkt en zelfs gevolgen kan hebben voor later. Dit werkt in ieder geval niet voor mijn dochter. Natuurlijk, bij een beetje jengelen ren ik niet naar haar toe maar echt huilen.. Nee, niet voor mijn baby.
Vertrouw op je moedergevoel
Aan alle moeders: Het blijft een cliché maar vertrouw alsjeblieft op je oer-gevoel! Het is écht waar, elke baby is anders en jij kent die van jou het allerbeste! Ik heb voor mezelf besloten, mocht ze met 6 maanden nou echt niet zelf slapen in haar eigen bed op haar eigen kamer zou ik wel een slaapcoach in willen zetten die je leert haar op een liefdevolle manier zelf te leren slapen. Tot die tijd: Luister naar je moedergevoel en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.
Instagram tip: @thenewsleepcoach
